was oorspronkelijk een korte, toneelmatig uitgebeelde handeling met muziek, zoals die in Italië in de 16de eeuw tussen de actes van een toneelstuk werden ingelast ter afleiding van het publiek. Het succes van deze intermedieën (entr’actes) was mede aanleiding tot het ontstaan van de opera.
Ook bij operavoorstellingen werden intermezzi tussen de actes gespeeld, waarbij de handeling vaak een comische tegenhanger van het hoofdwerk was. Ca 1700 werden de comische intermezzi losgemaakt van de opera seria en begonnen als opera buffa een zelfstandig leven. De rol van intermezzo werd daarna soms vervuld door een ballet of door een orkestraal tussenspel. Schumann gebruikte intermezzi als titel voor pianomuziek en werd daarin sindsdien nagevolgd o.m. door Brahms.
