(Ibycus), een der drie oudere Griekse dichters van koorliederen (6de eeuw v. Chr.), afkomstig uit Rhegion in Zuid-Italië, was een reizend zanger en dichter, die aan de hoven der Griekse vorsten verkeerde.
Op een dier reizen vond hij de dood. Het is door de aan deze dood verbonden legende, bewerkt door Schiller in zijn ballade Die Kraniche des Ibykus (1798), dat hij in de herinnering voortleeft, meer dan door zijn gedichten, waarvan slechts fragmenten over zijn.Bibl.: Uitgave in Die hl, Anthol. lyrica Gr. II (2de dr., 1942).
Lit.: C. M. Bowra, Greek Lyric Poetry (1936).
