of Hertshooiachtigen is de naam van een plantenfamilie uit de orde van de Cistifloren, ook wel opgevat als een onderfamilie van de Guttiferen, die in de gematigde en warme streken van alle werelddelen vertegenwoordigd is.
Het zijn meest 1-jarige of overblijvende kruiden, zeldzamer struiken of bomen, met kruis- of kranswijs staande, vaak door doorschijnende olieklieren gepuncteerde, gaafrandige, enkelvoudige, veernervige bladeren zonder steunblaadjes en tot rijke bloeiwijzen verenigde, regelmatige, 2-slachtige bloemen met 5 kelk- en kroonbladen, veel tot 3 of 5 bundels vergroeide meeldraden en een bovenstandig, 1-3- of 5-hokkig vruchtbeginsel, uit 3 of 5 vruchtbladen met vrije of vergroeide stijlen en veel zaadknoppen bestaande, dat uitgroeit tot een septicide doosvrucht of een bes. Verreweg het belangrijkste geslacht, 300 soorten rijk, is het geslacht Hypericum L. of Hertshooi. Tot de Nederlandse flora behoren daarvan 8 overblijvende soorten met fraaie gele bloemen. Hiervan is H. perforatum L., het St Janskruid, kenbaar aan 2 verheven lijnen op de stengelgeledingen, het algemeenst. Langs sloten en op vochtige beschaduwde plaatsen groeien H. tetrapterum Fr., met 4-vleugelige, en H. quadrangulum L. (syn. H. maculatum Crantz), met 4-kantige stengels, op droge bosgrond de behaarde H. hirsutum L., de grootbladige H. montanum L. en de kleinbladige H. pulchrum L., deze drie met klierknopjes aan de kelkranden. H. humifusum L. ligt plat op de grond op vochtige zandgrond, terwijl de kleine, wollige H. Elodes L. uitsluitend in of bij veenplassen voorkomt. In tuinen en parken kan men nog verschillende heesterachtige Hypericum-soorten aantreffen.
