of radengang was het in de Middeleeuwen bestaande gebruik, waarbij de rechters van een lagere rechtbank, gewoonlijk zonder grondige rechtskennis, bij een hogere instantie om raad vroegen ten einde in een meer ingewikkeld geval naar recht en billijkheid een oordeel te kunnen vellen. De processtukken werden dan in een verzegelde zak opgezonden, welke, na onderzoek, met het geminuteerde vonnis werd teruggestuurd.
Het gebeurde ook wel eens dat een rechter „ter hofvaart”, „leeringhe”, „hooft-advies”, „ter hooftvonnisse” naar de hogere rechtbank werd afgevaardigd om de zaak aldaar met de bevoegde personen te bespreken. Deze procedure, welke veranderde na de opkomst der raadpensionarissen, had voor gevolg dat bepaalde principes van het „hoofd” recht in het andere recht overgingen, en was aldus een der oorzaken van de stedenfiliatie.DR L. TH. MAES
