Duits geneesheer (Bütow, in Pommeren, 29 Jan. 1865 - Berlijn 4 Nov. 1922), verwierf grote verdiensten in de studie en de behandeling van spraakstoornissen. Hij promoveerde in 1887 op een proefschrift Ueber das Stottern. In 1891 richtte hij met zijn vader, die zelf doofstommenleraar was, de Medizinisch pädagogische Monatshefte für die gesamte Sprachheilkunde op, die hij van 1913 af met G.
Panconcelli-Calzia voortzette onder de titel Vox. Hij werd in 1907 hoogleraar te Berlijn.Bibl.: Die Sprachstörungen als Gegenstand des klinischen Unterrichts (Inaug. rede, Berlin 1905): Vorlesungen über die Störungen der Sprache (2de dr., Berlin 1912); Stimmbildung und Stimmpflege (2de dr. Berlin 1912; Nederl. bew. van Branco van Dantzig: Steenvorming en Stemhygiëne, 1907); Physiologie der Stimme und Sprache (Braunschweig 1909).
