Nederlands Hervormd kerkhistoricus (Leiden 7 Nov. 1859 Utrecht 11 Juli 1896), promoveerde na zeer snelle studie te Leiden op één dag in de theologie op het proefschrift Jacobus Baradaeus, de stichter der Syrische monophysietische Kerk en in de Semietische letteren op het proefschrift Het leven van Johannes van Telia, door Elias, Syrische tekst en Nederlandsche vertaling (1882.) Hij werd in 1888 hoogleraar te Utrecht. Intussen was zijn kerkhistorische belangstelling reeds naar het vaderland geleid en mengde hij zich in de Doleantietijd in de strijd om de kerkelijke goederen, eerst in Feiten of verzinsels (1886), daarna tegen Rutgers en De Savornin Lohman in Algemeene Kerk en plaatselijke Gemeente (1888).
De principiële en practische betekenis van deze heldere werken was groot.Lit.: F. Pijper, H. G. K., in: Levensber. Ned. Mij v. Letterk. (1897).
