noemt men de aanhangers van de naar Aboe Hanîfa (ca 699-767) te Bagdad genoemde orthodoxe Mohammedaanse rechtsschool, die in Turkije, Midden-Azië en Voor-Indië de heersende geworden is, en naar het gebied, waar Aboe Hanifa werkzaam was, de Irakische genoemd wordt, in tegenstelling tot de Medinensische school der Malikieten (van Malik). Aboe Hanifa huldigt in zekere mate het beginsel van de vrije verstandelijke interpretatie van Koran en Hadith (traditie) als middel voor de afleiding van de voorschriften der plichtenleer (fikh).
Het meest geraadpleegde handboek van deze rechtsschool is de Muchtasar van al-Kodoeri (gest. 1036).
