Spaans lyrisch dichter en prozaschrijver (Sevilla 17 Febr. 1836 Madrid 22 Dec. 1870), begaf zich, na een moeilijke jeugd op zijn 18de jaar naar Madrid, waar het hem evenmin voorspoedig ging. Hij stierf op 34jarige leeftijd.
Van zijn proza dienen te worden vermeld de Leyendos, die aan E.Th. A. Hoffmann doen denken. De beste er van zijn Maese Pérez el Organista, Los ojos verdes, El rayo de luna, El miserere en La ajorca de oro. Maar Bécquer is vooral bekend als dichter van verzen die hij bescheidenlijk Rimas noemde. Het zijn 76 korte gedichten, die hij voortdurend vijlde en verbeterde, zoals uit de handschriften die bewaard gebleven zijn blijkt.
De Rimas zijn somber en melancholiek van toon en sober van uitdrukking. Men krijgt meer de indruk met Duitse of Engelse balladen te doen te hebben dan met composities van een Andalusisch dichter. Men heeft vroeger aan invloed van Heine gedacht. In de laatste jaren echter neemt men aan dat Byron Bécquer sterk beïnvloed heeft. Sommige van de Rimas genieten een grote populariteit in de gehele Spaans-sprekende wereld, zoals „Del salon en el ângulo oscuro . . .”, „Volverân las oscuras golondrinas . ..” en „Cerraron sus ojos que aün tenia abiertos...” Bécquer heeft weinig geschreven, voor een Spanjaard zeer weinig zelfs, maar hij is niettemin de zuiverste vertegenwoordiger van de Spaanse romantiek.
Bibl.: Obras, 3 dln, 8ste dr. (Madrid 1915); E. W. Olmsted, Legends, Taies and Poems by G. A. B. (Boston 1907), m. inleiding.
Lit.: J. López Nu nez, B., biografia anecdótica (Madrid 1915) ; W. S. Hendrix, Las rimas de B. y la influencia de Byron, in Boletin de la Real Acad, de la Hist., t. XCVIII (Madrid 1931).
