noemt men in Duitsland door de overheid districtsgewijze bijgehouden en voor de belanghebbenden toegankelijke boeken, waarin alle zakelijke rechten op de in dat district gelegen terreinen en gebouwen worden aangetekend. Zij zijn ongeveer te vergelijken met de Nederlandse hypotheekregisters, met dit grote onderscheid evenwel, dat de hypotheek-registers geen bewijs opleveren van hetgeen daarin is opgetekend, terwijl volgens het Duitse stelsel ieder die ingeschreven is wordt vermoed gerechtigde te zijn en tegenover derden die op haar vertrouwd hebben, de inschrijving als juist geldt.
Aldus de Deutsche Grundbuch-Ordnung van 24 Mrt 1897 en het Duitse Burgerlijk Wetboek, § 892.
