van een kloosterorde of congregatie is de op bepaalde tijden plaats vindende vergadering van alle oversten en afgevaardigden van de provincies der orde of congregatie om de belangen van hun verschillende kloosters, hun regel of statuten te bespreken en eventueel ook nieuwe oversten te kiezen. Die gewoonte werd in ii 19 bij de Cisterciënsers ingevoerd door de vermaarde Charta caritatis; het vierde Concilie van Lateraan (1215) schreef ze aan alle orden voor.
Bij de Jezuïeten heten zodanige bijeenkomsten generale congregaties.
