Italiaans schrijver (Mensuè, Treviso, 19 Juni 1808 - Napels 10 Jan. 1873), was eerst priester, later journalist te Triëst, waar hij in 1836 het tijdschrift La Favilla stichtte. Door zijn lyriek, vooral zijn politieke Stornelli, verwierf hij de vriendschap van Garibaldi, voor wie hij in 1848 het eerste Italiaanse legioen organiseerde.
Vurig republikein en Mazziniaan, moest hij tot 1859 in het buitenland leven; daarna was hij hoogleraar in de letterkunde te Florence en Napels. Garibaldi’s vrijscharen verheerlijkte hij in het gedicht I volonturi della morte (1861). Van zijn historische drama’s heeft alleen II Fornaretto (1846) waarde; voorts schreef hij de levendige Novelle vecchie e nuove (1869).Bibl.: Poesie (1840); Opere complete, 2 dln (I846-47); Epistolario scelto (1875).
Lit.: N. Meneghetti, F. Dall'O. (Udine 1914); M. Trabaudi Toscarini, F.
Dall’O. (Firenze 1925).
