Romeins grammaticus (4de eeuw n. Chr.), doceerde waarschijnlijk in Constantinopel onder de regering van Julianus, schreef een leerboek der grammatica, dat voor een gedeelte bewaard is; ook stijlleer en metriek worden er in behandeld.
Zijn betekenis ligt hoofdzakelijk in de door hem bewaarde bronnen, die hij zonder veel critiek gecompileerd heeft. Tekstuitgave in de Grammatici Latini door H. Keil, dl I, blz. 1 vlgg. (1855); verder als Artis grammaticae libri V door K. Barwick (Leipzig 1925).
