noemt men een onmiddellijke en aanschouwelijke, niet beredeneerde zekerheid, zoals wij die bijv. omtrent de werkelijkheid van onze eigen gewaarwordingen gevoelen. In vroegere tijdperken van de wijsbegeerte beschouwde men talloze waarheden (o.a. die van de wiskunde) als evident, welke men later òf als ervaringsdata, òf als eigenschappen van het menselijk kenvermogen heeft opgevat.
Wat in het bijzonder de wiskunde betreft, heersen te dezen aanzien nog verschillende opvattingen, waarbij de absolutistische (die de wiskunde als evident of op evidenties berustend beschouwt) en de relativistische (die aan de wiskunde generlei waarheid en dus allerminst evidentie toekent) als uitersten tegenover elkander staan (z filosofie der wiskunde).Lit.: E. W. Beth, Wijsbegeerte der wiskunde (Antwerpen 1948).
