is de aan het Grieks ontleende Latijnse benaming voor een koorlied, dat bij het bruidsvertrek werd gezongen, in het Grieks meestal hymenaios genoemd. In de Hellenistische tijd werd het epithalamium tot literair genre o.a. beoefend door Sappho en Anakreon; men ging bruiloftsliederen dichten voor helden uit het verleden zoals bijv.
Theocritus deed. In de Romeinse literatuur herstelde Catullus de waardigheid van het genre (Carm. 61, 62, 64). In de nieuwere literatuur werd Spencer’s Epithalamium (1595) beroemd; in Nederland was Vondel de bruiloftsdichter bij uitstek.
