heette een keizerlijke instructie aan de Byzantijnse ambtenaar, die de naam eparchos voerde, of een verordening van deze ambtenaar. Bekendheid heeft verworven het eparchicon van keizer Leo Sapiens (886-912 n.
Chr.), gericht tot de Eparchos tès poleoos (Praefectus Urbi), waarin het Byzantijnse gildenwezen werd geregeld. Verder bezitten wij een verzameling bouwvoorschriften en rechtsregelen uit onbekende tijd van een zekere Julianus van Ascalon, die ten onrechte als eparchicon bekend staat.Lit.: Nicole, Le livre du Préfet (Mém. de l'Inst. Nat. Genevois XVIII, 1893); Stöckle, Spät-röm. u. byzant. Zünfte (Klio, gte Beiheft, 1911); Scheltema, The nomoi of Iulianus of Ascalon (Symbolae van Oven, 1946).
