is een door R. Semon ingevoerde term.
Wanneer een prikkel of een groep prikkels het organisme treft, dan brengt dit een zekere prikkelingstoestand teweeg waarop een bepaalde reactie volgt. Semon neemt nu aan, dat na afloop van de prikkeling een verandering in het organisme blijft bestaan, omdat het blijkt, dat later slechts een gedeelte van de oorspronkelijke prikkels voldoende is om de reactie te doen ontstaan. Semon noemt deze blijvende verandering in het organisme een „engram”. Deze engrammen kunnen geekphoreerd worden. De engrammen spelen een grote rol bij het herinneren. Volgens Semon zouden de erfelijkheidsverschijnselen als een ekphorie van phylogenetisch verworven engrammen moeten worden opgevat. De juistheid hiervan wordt door de meeste erfelijkheidsonderzoekers zeer betwist.Lit.: R. Semon, Die Mneme als unterhaltendes Prinzip im Wechsel des organ. Geschehens (1920).
