(René Lefebvre), Frans rechtsgeleerde (Parijs 18Jan. 1811 - 25 Mei
1883) , eerst advocaat te Parijs, sinds 1849 hoogleraar in de vergelijkende wetgeving aan het Collège de France. In 1871 lid van de Nationale Vergadering, en sinds 1875 senator. Onder invloed van Savigny en de Duitse historische school, werd hij een der grondleggers van de historische beoefening van de rechtswetenschap in Frankrijk. In 1855 behoorde hij tot de oprichters van de Revue historique de droit français et étranger.
Bibl.: Histoire politique des Etats Unis de l’Amérique (3 dln, 1855-1866); La liberté religieuse (1858); Etudes sur la propriété littéraire en France et en Angleterre (1858) ; Histoire du droit de propriété foncière en Europe (1839) ; Essai sur la vie et les doctrines de F. C. de Savigny (1840); Recherches s. la condition civile et politique des femmes depuis les Romains (1843); Essai s. l. lois criminelles des Romains concernant la responsabilité des magistrats (1845); L’état et ses limites (1863); Souvenirs d’un voyageur (1857) ; Lettres politiques (1872); en twee satirische romans: Paris en Amérique (1863) en Le Prince Caniche (1868).
Lit.: H. Wallon, in: Nouv. Rev. histor. de droit, dl 12 (1888) ; E. Boutmy, Taine, Scherer, L. (Paris 1901).
