(scheepsbouw) is een verdubbeling van de scheepsbodem of „het vlak”, ingevoerd om de veiligheid van het schip te vergroten, verbruiksvloeistoffen (water, olie) te bergen, alsmede ballastwater in te kunnen nemen, hetgeen bij onbeladen vrachtschepen noodzakelijk is voor de zeewaardigheid en om te zorgen dat de schroeven of schroef niet (te ver) boven water komen. De twee bodems vormen ook een zeer belangrijk onderdeel voor de langs- en dwarsscheepse sterkte van een vaartuig, door hun stevige doosvormige constructie.
De dubbele bodem moet altijd bereikbaar zijn voor onderhoud (mangaten), en dus voldoende hoogte hebben om er in te kunnen werken. Verder zijn er pijpleidingen aanwezig voor het behandelen der bovengenoemde vloeistoffen. De binnenbodem heet „dubbele bodem” of „tanktop”, zijn zijkanten heten kantplaten. Tussen vlak en tanktop zijn dwarsscheeps wrangen aangebracht, langsscheeps de verticale kiel of middenzaathout en zijzaathouten. Men heeft zgn. „volle” en „open” wrangen. Bij oorlogsschepen (langsspanten) heeft men andere constructies.
