Nederlands filoloog (Utrecht 1 Jan. 1684 - 16 Jan. 1748), promoveerde te Utrecht in 1707 tot doctor juris op een proefschrift De officio praefectorum praetorio. Als opvolger van Burman werd hij in 1716 professor in de geschiedenis en welsprekendheid te Utrecht. In 1740 werd hij bibliothecaris.
Zijn uitgaven van klassieke schrijvers pleiten meer voor zijn grote geleerdheid dan voor zijn originaliteit.Bibl.: De utilitate et fructu qui ex humanioribus disciplinis in omne genus hominum et doctrinarum redundunt (oratie 1716); C. Silius Italicus cum notis variorum (1717); T. Livii Historiarum libri (7 dln, 1738-1746).
Lit.: M. Th. Hillen, De A. Drakenborchii vita scriptisque disputatio, diss. Ultrajectum (1921).
