Door een geschikte inrichting kan men de verschillende, in de natuurkunde optredende velden (electrisch veld, magnetisch veld, stromingsveld) laten draaien. Is het veld bijv. horizontaal gericht, dan kan men het laten draaien om een verticale as.
In de regel verstaat men onder een draaiveld een magnetisch draaiveld. Het ontstaat o.a. als men twee horizontale magnetische velden samenneemt, die een hoek met elkaar maken en die beide sinusvormig met de tijd veranderen.In 1888 is het draaiveldprincipe door Ferraris ontdekt, sindsdien in electrische meetinstrumenten en later door anderen (Tesla, von Dolivo Dobrowolski) bij draaistroommotoren toegepast.
Lit.: S. P. Thompson, Polyphase Electric Currents (1895); C. Feldmann, Electrotechn. Constructie, 4 dln (Delft 1927-’33); Die Wechselstromtechnik, hrsg. v. E. Arnold, 5 dln (Berlin 1910-1913).
