zijn zouten van het dithionzuur H2S2O6 , dat zelf slechts in waterige oplossing bekend is; bij indampen treedt ontleding op in zwavelzuur en SO2. Het werd ontdekt in 1819 door Gay-Lussac en het werd ook wel onderzwavelig zuur of dithiozwavelzuur genoemd.
Het ontstaat bij de oxydatie van zwavelig zuur, SO2 , met bruinsteen; met bariumhydroxyde ontstaat uit de gevormde oplossing dan bariumdithionaat, dat gemakkelijk in andere zouten, zoals het natriumzout, kan worden omgezet. Dit ontstaat ook bij de electrolytische oxydatie van een natriumsulfietoplossing. In de structuur van het zuur en de zouten zijn de zwavelatomen van twee SO3-groepen direct met elkaar verbonden. Technische betekenis hebben de dithionaten niet. Dithionieten, afgeleid van dithionigzuur, H2S2O3 , zijn beter bekend onder de naam van thiosulfaten.
