is de algemeen gebruikelijke maar onjuiste aanduiding van die vorm van het Indische alphabet, die in Europa voor Sanskrit werken gebruikt wordt, terwijl in Indië nog verscheidene andere schriftsystemen bestaan, zowel in manuscripten als in drukkerijen. De goede naam voor dit alphabet is Nāgarī.
Devanāgarī is slechts de laatste, in de Mahrattendistricten gebruikelijke, ontwikkeling van het Nāgarī. Dit laatste is de noordelijke vorm van het Brahmîschrift, waarvan alle Indische schriftsystemen afstammen. Kenmerkend is dat alle tekens voor consonant een vocaal a veronderstellen, zo deze niet door een bijzonder teken uitgeschakeld wordt of door een ander teken dat een vocaal voorstelt. De ligaturen in dit schrift zijn ook zeer talrijk.Lit.: G. Bühler, Indische Palaeographie (Strassburg 1896).
