Frans dier- en landschapschilder (Sèvres 28 Aug. 1810 - Parijs 20 Mrt 1865), genoot zijn opleiding bij Riocreux, Poupart en Roqueplan. Tot zijn 20ste jaar was hij porseleinschilder.
Als landschapschilder vormde hij zichzelf door studies naar de natuur. Door Roqueplan kwam hij in aanraking met de school van Barbizon en sloot zich bij deze aan. In 1847 bracht hij een bezoek aan Nederland, waar hij veel invloed onderging van Potter en Cuyp. Sinds die tijd kwam zijn persoonlijkheid volledig tot ontplooiing in een vrijere manier van schilderen. Zijn landschappen hebben dikwijls een speciale belichting, die de schaduwen naar voren doet vallen. Veelal stoffeert hij deze met vee of boerenfiguren. Zijn verdienste is vooral geweest, dat hij de vernieuwing van de natuurweergave van de schilders van Barbizon toepaste in het dierstuk.Lit.: André Billy, Les Beaux Jours de Barbizon (1947); Charles Léger, La Barbizonnière (1946).
