Frans schrijver en dramaturg (Parijs 23 Nov. 1882), behoorde tot de bekende groep van de Abbaye de Créteil, en het humanisme dat deze groep inspireerde spreekt ook uit Vildrac’s verzen, hoopvol in Livre d’Amour (1910), wanhopend in Chants du Désespéré (1920). Door dezelfde geest bezield zijn ook zijn toneelstukken Un pèlerin (1923) of Le Paquebot Tenacity (1920), de verhalen uit Récits (1926) of de herinneringen uit D’après Vécho (1949).
Bibl.: Poèmes (1905); Images et mirages (1908); Poèmes de l’Abbaye (1925); Michel Auclair (1922); Madame Béliard (1925); La Brouille (1930); L’Air du temps (1938); Découvertes (1912); L’Ile rosé (1925).
Lit.: M.-L. Bi dal, Les Ecrivains de l'Abbaye (1938).
