Neoplatonisch wijsgeer en taalkundige uit de eerste helft der 4de eeuw, schreef een Latijnse vertaling van en een commentaar op de Timaeus van Plato. Wellicht is de commentaar zelf niet het eigen werk van Chalcidius, maar slechts de vertaling van de commentaar op de Timaeus door een onbekend Grieks schrijver.
De commentaar weerspiegelt het eclectisme van de 2de eeuw n. Chr.: naast talrijke uittreksels uit andere Dialogen van Plato, worden er nog in verwerkt teksten van Chrysippos et Cleanthos, Pythagorische leerstellingen, leerstellingen van Philo en van de prae-Socratische scholen. Tot in de 12de eeuw gold het werk van Chalcidius dan ook als een van de voornaamste bronnen voor de geschiedenis der Griekse wijsbegeerte, hetgeen de grote invloed van dit werk mede verklaart. Van Plato kende de H.
Augustinus waarschijnlijk alleen de Timaeus in de vertaling van Chalcidius. Van deze laatste verscheen ook een uitgave te Leiden door Meursius in 1617. Uitg. J.
W. Robel met comment. (1876).DR P.V.MORELO.CAP.
Lit.: M. De wulf, Hist. de la philos. médiév., I, 83-86 (6de uitg. Louvain 1934); F. Ueberweg, Grundriss d.
Gesch. d. Philosophie, I, 649 (12de uitg. 1926).
