was commandant van de keizerlijke lijfwacht (praefectus praetorio) onder keizer Nero. Hij was een krachtig, eerlijk en bekwaam man en te zamen met de wijsgeer Seneca gaf hij goede leiding aan de jonge keizer; deze beide mannen waren het, die in de eerste helft van Nero’s regering practisch het Romeinse rijk in naam van hun jonge meester bestuurden en dit bestuur was voortreffelijk, al werd ook reeds deze eerste periode door enige afschuwelijke misdaden van Nero ontsierd.
Maar met Burrus’ dood (62 n. Chr.), die ook Seneca’s invloed brak, geraakte het hek van de dam: gedurende de laatste zes jaren van Nero’s regering (62-68) leefden de misdadige instincten van de keizer zich ongeremd uit.Lit.: W. L. Friedrich, B. und Seneca Reichsverweser unter Nero, in: Berl. Philol.
Wochenschrift 1914; B. Henderson, The life and principate of the emperor Nero (London 1903).
