Het theoretisch bereikbare optimale rendement voor de omzetting van chemische energie in arbeid (zie thermodynamica, 2e hoofdwet) wordt bereikt door middel van de electrische cel of het element. Men heeft op grond van deze overweging getracht op de verbranding van kool en koolmonoxyde met zuurstof of lucht een brandstofelement te baseren, waarbij ongetwijfeld een zeer belangrijk hoger nuttig effect (vier- tot vijfmaal) zou kunnen worden bereikt dan bij de normale verbranding, zoals onder een stoomketel via de productie van stoom.
Hoewel het brandstofelement met grote moeilijkheden bij hoge temperatuur werd gerealiseerd, heeft het geen technische betekenis verkregen (zie het electrisch element of de batterij en de accumulator als voorbeelden van de omzetting van chemische energie in electrische arbeid).
