is een verschijnsel, waarbij patiënten de dingen, die er om hen heen gebeuren, welke zij lezen of horen, interpreteren in betrekking tot zichzelf, d.w.z. menen, dat deze verband houden met hun eigen handelingen of gedachten. Een aanduiding van dit verschijnsel vindt men bij mensen met een zgn. sensitief karakter.
Deze zijn fijngevoelig en gesloten en uiten zich weinig, zij kunnen de moeilijkheden in het leven slecht de baas en blijven er voortdurend over napiekeren. Wanneer er nu bij deze mensen iets in hun leven gebeurt, waarover zij zich hebben te schamen, dan ontwikkelt zich al gauw een reeks gedachten, dat anderen hun dat aanzien of er onder elkaar opmerkingen over maken. Zulke mensen hebben dan betrekkingsideeën. Het verschil tussen een betrekkingsidee en een betrekkingswaan wordt bepaald door de vraag, of men al dan niet de patiënt van zijn onjuiste voorstelling kan overtuigen. Is het onmogelijk de patiënt het onjuiste van zijn mening te doen inzien, dan hebben wij met een waan te doen, in dit geval dan met een betrekkingswaan. Het wordt dan als een symptoom van een ernstig geestelijk lijden aangemerkt.
