een ondergroep der Austrische talen*, worden gesproken op de eilanden, die zich van Malakka in oostelijke richting uitbreiden tot aan het Paaseiland, benevens op Madagascar. Men noemde ze vroeger gewoonlijk met W. von Humboldt Maleis-Polynesische talen.
De talen, die tot deze familie behoren, vertonen grote verschillen, door het grote geografische gebied, dat ze innemen en de versplintering der bevolking over de talloze eilanden. Ze worden onderverdeeld in de Indonesische talen*, die in OostIndië, op de Philippijnen en Formosa worden gesproken en de Oceanische talen, die weder uiteenvallen in twee hoofdafdelingen, nl. de Melanesische en Polynesische talen. Nieuw-Guinea is het overgangsgebied van de Indonesische tot de Oceanische talengroep. Men neemt aan dat de sprekers van deze talen zich in voor-Christelijke tijd van het Achterindische kustgebied over de eilandenwereld verbreid hebben.Lit.: W. Schmidt, Die Sprachfamilien und Sprachenkreise der Erde (Heidelberg 1926), blz. 141-146 en de daar aangehaalde literatuur; A. Meillet et M. Cohen, Les langues du monde (Paris 1924).
