(ca 25 v. Chr. 50 n.
Chr.), encyclopaedisch ontwikkeld Romeins geleerde, leefde ten tijde van Augustus; hij schreef een uitgebreid werk over welsprekendheid, geschiedenis, rechtsgeleerdheid, wijsbegeerte, krijgskunst, landbouw en geneeskunde, waarvan alleen De re medicina, in 8 dln, is bewaard gebleven. Celsus toont zich hierin de vertegenwoordiger bij uitstek van de eclectische school: onbevooroordeeld kiest hij uit alle richtingen wat hem juist en bruikbaar toeschijnt. Een belangrijke plaats ruimt hij in aan hygiëne en huidverzorging. Zijn evenwichtig oordeel, zijn levendige waarnemingen en zijn elegante stijl bezorgden hem de naam van Cicero medicorum. Of hij ooit gepraktizeerd heeft, wordt omstreden, maar zijn werk bevat ziektebeschrijvingen van groot formaat.
O.m. gaf hij de klassieke, thans nog geldende beschrijving der ontstekingsverschijnselen: rubor et tumor, cum calore et dolore. Aan Celsus danken wij voorts veel van hetgeen bekend is omtrent de geschiedenis der geneeskunde bij de oude Grieken en Egyptenaren. De re medicina is bij herhaling uitgegeven en vertaald; een der laatste edities met Eng. vert., verzorgd door W. G. Spencer, verscheen in I935-’38 in Loeb Classical Library (3 dln).Lit.: Ilberg, C. und die Medizin in Rom (1907); M. Wellrmann, A. Com. C. (1913); J- Woehrer, De A.
Cornelii G. rhetorica (Wien 1903, Diss.); J. P. Koetteritzsch, Zahnarzdichesbei A. ti. C. (Leipzig 1926).
