(Lat. ad, aan; spiro, ademen) betekent in de geneeskunde:
1. het verwijderen uit het lichaam van een abnormale vloeistof met behulp van een spuit, een hevel of een ander zuigapparaat, bijv. een aspirator van Potain. Aspiratie in deze zin wordt o.a. toegepast bij pleuritis en bij koude abscessen;
2. het inademen van vaste lichamen of vloeistoffen. Drenkelingen bijv. aspireren water in de longen; door verlamming van slikspieren kan voedsel geaspireerd worden; patiënten, die in narcose gaan braken, lopen gevaar voor aspiratie van maaginhoud doordat de hoestreflexen zijn uitgeschakeld; jonge kinderen verslikken zich nogal eens in apenoten, die dan geaspireerd worden en die, gezien het gevaar voor ernstige longcomplicaties, met de bronchoscoop moeten worden verwijderd. Door aspiratie kan voorts een ontstekingsproces in de long zich over andere longgedeelten uitbreiden, bijv. wanneer een tuberculeuze haard of een longabsces in een luchtpijptak doorbreekt.
