Frans schrijver en journalist, bekend onder pseud. Jules Claretie (Limoges 3 Dec. 1840 - Parijs 23 Dec. 1913), bezocht het Lycée Bonaparte te Parijs en was vervolgens werkzaam als toneelcriticus, feuilleton- en romanschrijver.
Hij was voorzitter van de Société des Gens de Lettres, en van de Association des auteurs dramatiques, werd 20 Oct. 1885 administrateur van de Comédie Française en 26 Jan. 1888 lid van de Académie Française. Zijn grootste betekenis was gelegen in zijn journalistieke werkzaamheid.Bibl.: Une drôlesse (1862); Pierrille (1863); L’assassin (1866); Mademoiselle Cachemire (1867); Madeleine Bertin (1868); Les Muscadins (2 dln, 1874); Le train No 17 (1877); La maison vide (1878); Le troisième dessous (1879); La maitresse (1880); Les amours d’un interne (1881); Monsieur le ministre (1881); Le prince Zilah (1884); Candidat (1887); La cigarette (1890); L’Américaine (1892); L’Accusateur (1897). Voorts de geschiedkundige werken: Les derniers Montagnards (1867) ; Histoire de la Révolution de 1870-1871 (2e dr., 5 dln, 1875-1876); La France envahie (1871); Le champ de bataille de Sedan (1871); Paris assiégé (1871); Les Prussiens chez eux (1872); Cinq ans après, l’Alsace et la Lorraine depuis l’annexion (1876); verder nog enige geschiedkundige drama’s, die echter weinig bijval vonden.
Lit.: G. Grappe, J. Claretie (1906).
