Vlieland, is een lang en smal eiland tusschen de Noordzee en de Zuiderzee en tusschen de eilanden Tessel en Ter Schelling en van dit laatste door het Vlie gescheiden. Wanneer men de buitengronden niet rekent, is het twee uur gaans lang en een kwartier-uur gaans breed. De grond is er zandig en levert weinig op, zoodat de inwoners, omstreeks 650 in getal, hunne benoodigdheden van elders moeten halen. Hunne voornaamste middelen van bestaan zijn de visscherij en de loodsdienst.
Op het noordoostelijk gedeelte van het eiland verheffen zich een vuurtoren en een dorp met eene kerk der Hervormde gemeente en een gemeentehuis. De haven is er wegens eene daarvóór gelegene zandbank moeijelijk te naderen. In 1575 werd het dorp door Caspar Robles geplunderd, en in 1761 aanschouwde er de vice-admiraal Kikkert het levenslicht. In 1799 strandde in de nabijheid van dit eiland het schip „de Lutine” met eene aanzienlijke hoeveelheid edel metaal, en ook nu nog doet men moeite om dien schat aan de zee te ontrukken.
