Verbanning

betekenis & definitie

Verbanning, bij de Romeinen exilium, relegatio, deportatio, aquae et ignis interdictio geheeten, was bij hen eene zeer in zwang zijnde straf, en ons Wetboek van strafregt noemt in art. 8 onder de blootelijk onteerende straffen ook uitbanning, terwijl art. 32 bepaalt, dat de hiertoe veroordeelde op bevel der hooge regéring buiten het grondgebied des Rijks zal gebragt worden. Bij zijn ongeoorloofden terugkeer wordt hij tot de straf van deportatie verwezen. Beccaria is een groot voorstander van deze straf, maar zij heeft het bezwaar, dat zij bij ruime toepassing eene wederkeerige toezending van misdadigers tusschen de verschillende volkeren doet ontstaan. In Frankrijk worden hoofdzakelijk staatkundige misdrijven met ballingschap bedreigd, daar men, schoon een onrustig burger in zijn eigen land, in een vreemd land een rustig ingezeten kan wezen.