Tiberias, eene stad in Palaestina (Galilaea) op den westelijken oever van het meer Gennesareth, ook wel het meer van Tiberias geheeten, werd gesticht door den tetrarch Herodes Antípas, die haar ter eere van den Romeinschen keizer Tiberius dien naam gaf en er gewoonlijk zijn verblijf hield. Zij had een Romeinsch-Grieksch voorkomen, bezat een amphitheater, een renperk enz., en deelde om die reden niet in de gunst der Israëlieten. Na de vernietiging van den Israëlietischen Staat was zij eeuwen aanéén de zetel van eene beroemde Israëlietische académie en het middelpunt van het Israëlietische volk. Het Christendom vond er weinig bijval.
In 637 viel de stad in handen der Arabieren, en gedurende de Kruistogten was zij eene van de gewigtigste sterkten der kruisvaarders; doch den 4den Julij 1187 leden de Christenen bij Hattin niet ver van Tiberias eene beslissende nederlaag, zoodat deze stad in de magt kwam van Saladijn. Thans heet zij Tabarieh en is eene armoedige, morsige plaats met een vervallen kasteel en 3000 inwoners, van welke de helft tot de nakomelingen van Abraham behoort. Op het kerkhof van deze, 1/2 uur gaans ten westen van de stad, vindt men de graven van beroemde geleerden en Talmudisten, zooals Maimonides, Akiba enz.
