Slijmkoorts (febris mucosa) is een eigenaardige vorm van maagkatarrh, welke bij eene middelmatige koortsverheffing zich onderscheidt door hardnekkigheid en door de afscheiding van eene groote hoeveelheid taai, gomachtig slijm, niet alleen in de maag en de darmen, maar ook in de keel, den mond en de lucht wegen.
Deze ziekte, die men inzonderheid bij personen van gevorderden leeftijd aantreft, neemt een aanvang met eene eenigzins versnelde pols en verhoogde ligchaamswarmte. De patiënten gevoelen zich zeer zwak en mat; zij zijn lusteloos,slaperig en afkeerig van alle voedsel. Nuttigen zij iets, dan wordt het genuttigde met eene groote hoeveelheid taai slijm door braking uitgeworpen. Ook gaat deze koorts vergezeld van katarrh van den mond en van den slokdarm. Vooral in den ochtend ontlasten zich de zieken door niezen, hoesten, braken enz. van eene groote massa draderig slijm. Bij den stoelgang worden onverteerde spijzen desgelijks met veel slijm verwijderd. De ligchaamszwakte neemt toe met de lusteloosheid.
Komt er na verloop van 3 of 4 weken een begin van beterschap, dan verdwijnen langzamerhand genoemde verschijnselen, doch bij de geringste aanleiding keeren zij zeer ligt terug, en bij zwakke gestellen is een doodelijke afloop niet zeldzaam. De lijders vinden vooral baat bij een diëet, dat gemakkelijk te verteren voedsel voorschrijft, bij het gebruik van sodawater, koolzure alkaliën en verdunde zuren.
