Sallet (Friedrich von), een verdienstelijk Duitsch dichter, geboren den 20sten April 1812 te Neisze, trad in 1824 als kadet in dienst, kwam in 1829 als luitenant te Mainz en het volgende jaar te Trier, en bezocht in 1835 de militaire school te Berlijn, om zich tot eene leeraarsbetrekking aan de inrigting voor kadetten voor te bereiden. In 1838 nam hij zijn ontslag en begaf zich naar Breslau. Nadat hij reeds onderscheidene dichtbundels in het licht gegeven had, verscheen in 1842 zijn „Laienevangelium (8ste druk 1873)”, waarin hij het Christendom voorstelde als het middel om den mensch tot goddelijke volkomenheid te brengen.
Dit boek, gekant tegen het kerkelijk Christendom, verwekte groote opschudding en haalde den dichter de beschuldiging van atheïsmus op den hals. Hij overleed te Reichau in Silézië den 21sten Februarij 1843, en zijne „Sammtliehe Werke” zijn in 1845— 1848 in 5 deelen in het licht gegeven.
