Peleus was volgens de Grieksche mythologie een zoon van Aeacus, koning van Aegina, en van Endeïs, tevens een broeder van Telamon. De beide broeders spanden zamen tot het ombrengen van hunnen halfbroeder Phocus, die hen in het hantéren der wapens overtrof, en een van hen wierp dezen met den discus dood, weshalve zij door Aeacus uit Aegina werden verbannen. Peleus begaf zich naar Phthia in Thessalië naar zijn oom Eurytion, werd door dezen van bloedschuld gereinigd en ontving diens dochter Antigoné ten huwelijk met een derde deel des rijks. Toen hij voorts zich ter jagt begeven had met zijn schoonvader doodde hij dezen bij ongeluk en vlugtte dientengevolge uit Phthia naar Jolcus tot Acastus, die hem nogmaals zuiverde.
Bij de lijkspelen van Pelias werd hij door Atalante overwonnen. In Jolcus echter werd Astydamía, de gemalin van Acastus, op hem verliefd. Toen hij hare aanzoeken van de hand wees, belasterde zij hem bij zijne gemalin door te verzekeren, dat Peleus in het huwelijk wilde treden met hare dochter Sterope, waarna Antigoné zich door ophanging van het leven beroofde, — voorts bij Acastus door te zeggen, dat Peleus pogingen had gedaan om haar tot ontrouw te vervoeren, waarna Acastus hem op de jagt zocht te dooden. Op den Pelion trouwde Peleus nu met de Nereïde Thetis. Op het bruiloftsfeest bevonden zich de Goden en bragten aan den jonggehuwde allerlei gaven, bijv.
Poseidon (Neptunus) de onsterfelijke paarden Balios en Xanthos, Chiron eene lans van esschenhout, enz.; maar op datzelfde feestmaal wierp Eris een gouden appel onder de gasten met het opschrift: „Aan de schoonste”. Thetis schonk hem een zoon, Achilles genaamd. Om zich op Acastus en Astiydamía te wreken, trok Peleus met Jason en de Dioscuren ten strijde tegen Jolcus, vernielde het land en doodde de Koningin. Volgens sommigen nam Peleus ook deel aan den Togt der Argonauten en aan den strijd der Lapithen en Centauren.
