Partijen noemt men op staatkundig gebied vereenigingen, die dezelfde gevoelens koesteren of hetzelfde doel beoogen. Men spreekt bijv. in Nederland van eene conservatieve, antirevolutionaire, ultramontaansche, liberale en radicale partij. Het bestaan van zulke partijen is een zegen, wanneer zij binnen de perken blijven van orde en wet en ter goeder trouw hare beginselen voorstaan.
Immers zij controléren elkander, wijzen op elkanders zwakheden en gebreken, verspreiden licht over bestaande toestanden, wekken het politiek leven en stellen den onpartijdige in staat om met kennis van zaken over ’s Lands belang te oordeelen. Zeer te betreuren echter is het, wanneer partijen hare toevlugt nemen tot maatregelen van geweld en burgeroorlog veroorzaken, om bepaalde gevoelens door te drijven of zelfzuchtige oogmerken te bereiken. Partijen hebben doorgaans aanvoerders of leiders en kunnen gewoonlijk beschikken over zekere organen of dagbladen, waarin zij hare gevoelens openbaar maken.
