Participium of deelwoord noemt men in de taalkunde dien vorm van het werkwoord, welke met het bijvoegelijk naamwoord overeenkomt en bepaaldelijk gebezigd wordt voor de zamengestelde tijden. Eigenlijk is een participium niets anders dan een gewoon bijvoegelijk of zelfstandig naamwoord en keert ook zeer ligt tot dien oorspronkelijken toestand terug, bijv. in vriend en vijand (de beminnende en de hatende), welke deelwoorden zijn van in onbruik geraakte werkwoorden. In het Grieksch echter heeft het deelwoord zich op het naauwst met het werkwoord verbonden, zoodat men daarmede den verleden, tegenwoordigen en toekomenden tijd kan aanwijzen.
Minder ontwikkeld is het deelwoord in het Latijn en nog minder in het Nederlandsch. Wij hebben enkel een tegenwoordig en een verleden deelwoord, en het eerste wordt in een goeden stijl spaarzaam gebruikt. Grieksche taalkundigen hebben aan dien vorm den naam van deelwoord gegeven, omdat het gedeeltelijk tot het werkwoord en gedeeltelijk tot het bijvoegelijk naamwoord kan gerekend worden.
