Mindanao of Magindanao, het zuidelijkst en na Luzon (Manila) het grootste der Philippijnsche Eilanden, ligt tusschen 5° 30' en 10° N. B. en tusschen 122° en 126° O. L. van Greenwich en bestaat eigenlijk uit 2 deelen, die door eene soort van landengte, tusschen de groote baaijen van Illano en Pangil gelegen, verbonden zijn. Beide deelen zijn bergachtig, en vooral draagt het oostelijke en grootste gedeelte hooge bergen, waaronder zich werkzame vulcanen bevinden, bijv. de Davao (2600 Ned. el hoog). Gemelde landengte is vlak. Het eiland is mild besproeid; de grond is er zeer vruchtbaar en levert de verschillende voortbrengselen der overige Philippijnsche eilanden en der Molukken.
Het klimaat is er, althans aan de kusten, ongezond. Het binnenland van Mindanao is weinig bekend. Ook een groot gedeelte der oostkust is met digte oorspronkelijke wouden bedekt en schijnt schaars bevolkt te wezen. Slechts een klein kustgebied van het eiland bevindt zich onder de heerschappij der Spanjaarden; het bestaat uit 3 provinciën, onder welke zich Zamboanga bevindt met eene versterkte stad van denzelfden naam. Aan de zuidzijde van het eiland ligt het gebied van den Sultan van Mindanao met de evenzoo genoemde hoofdstad, welke eene fraaije haven bezit. Meer westwaarts heeft men eene confederatie van onderscheidene, door Alfoeren en Maleijers bewoonde vorstendommen, waar zeerooverij op groote schaal wordt gepleegd. Hier behoren de inwoners tot de Mohammedanen, en in de Spaansche provinciën tot de Christenen.
