Luitprand of Liutprand, een Italiaan, die belangrijke bronnen voor deDuitsche geschiedenis heeft nagelaten, werd geboren omstreeks het jaar 922, ontving zyne opleiding aan het Hof van koning Hugo te Pavia en trad, na het verdrijven van dezen, in dienst van zyn opvolger Berengarius, op wiens last hij in 949 naar Constantinopel vertrok. In 955 viel hij echter in ongenade en begaf zich naar Duitschland, waar hij te Frankfort aan de Main vertoefde, totdat hij in 961 keizer Ottol volgde op een togt naar Italië. Hy werd hier bisschop van Cremona en bezocht in 963 de groote Synode te Rome. Vooral maakte hy zich bekend door zijn tweede gezantschap naar Constantinopel in 968 op last van keizer Otto, die zich van het bezit van BenedenItalië wilde verzekeren en tevens verlangde, dat zijn zoon met Theophania, eene dochter van keizer Nicephorus, in het huwelijk zou treden.
Luitprand slaagde echter niet in zijne pogingen en overleed omstreeks het jaar 970. Zyn „Antapodosis”, in 6 boeken en door hemna 958 geschreven, loopt van 886 tot 948. Voorts schreef hjj: „De rebus gestis Ottonis Magni imperatoris” en „De legatione Constantinopolitana”. Hjj ontleende zijne mededeelingen aan eigene aanschouwing of aan de berigten van ooggetuigen. Zijne geloofwaardigheid is wel eens in twjjfel getrokken, maar hjj schijnt met betrekking tot Duitsehe aangelegenheden vertrouwen te verdienen. Zijn stjjl is levendig, maar zijne taal niet zeer zuiver. De beste uitgave van zjjne werken vindt men in de: „Monumenta” van Pertz.
