Leonardi (Thomas) of Leenaerts, een Zuid-Nederlandsch godgeleerde, geboren te Maastricht omtrent het jaar 1600, trad aldaar in 1616 in de orde der Dominicanen en studeerde in zijn klooster in de wijsbegeerte, — voorts aan het St. Thomas-collége te Douay in de godgeleerdheid.
Op 22-jarigen leeftijd gaf hij reeds onderwijs in de philosophie, en in 1627 zond men hem naar zijn klooster te Leuven, waar hij eerst het opzigt had op de studie, vervolgens onderregent en eindelijk regent werd. Die betrekking bekleedde hij tweemaal te Douay en driemaal te Leuven, en hij verwierf inmiddels den rang van doctor in de godgeleerdheid. Reeds in 1636 was hij prior in het klooster te Brussel, en later vervulde hij er nog eenmaal en te Leuven tweemaal dat ambt. In 1668 tot provinciaal benoemd, overleed hij op den 1sten September van dat jaar.
Men heeft van hem: „R.P.F. Marci de los Huntos, Quaestiones ad universam dialecticam (1622)”, — „Thesaurus gratiarum SS. Rosarii etc. (1640 en later)”, ook in het Fransch vertaald, — „Christus crucifixus, sive de perpetua cruce Jesu Christi (1648 en 1649)”, — „Angelici doctoris D. Thomae Aquinatis sententia de prima hominis institutione etc. (1661)”, — „Confutatio cujusdam libelli haeretici etc. (1662)”, ook in het Vlaamsch overgezet, — en „Unicae Christi sponsae, id est Catholicae sub Romano Pontifice Ecclesiae integritas et sanctitas denuo asserta (1664)”.
