Languet (Hubert), een geestig en vrijmoedig schrijver over staatkundige aangelegenheden, geboren in 1518 te Viteaux in Bourgondië, volbragt zijne studiën in Frankrijk en maakte zich in Duitschland door zijn omgang met Camerarius bekend met de bedoelingen der Hervormers. Wegens de woelingen in Duitschland begaf hij zich naar Italië en studeerde te Padua in de regten, alwaar hij den graad van doctor verwierf, maar keerde in 1549 naar Wittenberg terug, om in de nabijheid van Melanchthon te wezen. Nadat hij vervolgens het noorden van Europa bezocht had, trad hij in 1565 in dienst van den Keurvorst van Saksen, die hem in 1568 afvaardigde naar den Rijksdag te Spiers en vervolgens onder anderen ook naar Karel IX, koning van Frankrijk.
Languet bevond zich gedurende den Bartholomaeus-nacht te Parijs, redde onderscheidene zijner vrienden van den dood, doch moest vervolgens zelf zich verborgen houden. Later trad hij in dienst van den prins van Oranje, aan wien hij belangrijke diensten bewees, en overleed te Antwerpen den 30sten September 1581. Zijn belangrijkst geschrift, door hem onder den naam van Junius Brutus uitgegeven, draagt den titel: „Vindiciae contra tyrannos, sive de principis in populum, populi in principem legitima potestate (1779)”, een paar jaren later ook in het Fransch vertaald door François Etienne.
