Labedoyère (Charles Angelique Huchet, graaf de la), een slagtoffer der reactie van 1815 in Frankrijk, was de telg van een oud geslacht uit Bretagne en werd geboren te Parijs den 17den April 1786. Op 20-jarigen leeftijd trad hij in krijgsdienst en woonne de veldtogten bij van 1806 en 1807. Als adjudant van den maarschalk Lannes bevond hij zich in 1808 in Spanje en nam in 1809 deel aan den oorlog tegen Oostenrijk, ’s Avonds vóór den slag bij Lützen (1813) ontving hij van Napoleon het kommando over een regiment infanterie, waarmede hij ook bij Bautzen en bij Goldberg streed. Met wonden bedekt, keerde hij naar Frankrijk terug en trad er in het huwelijk met een meisje uit een legitimistisch geslacht.
Op aansporing van dit laatste trad hij na den eersten afstand van Napoleon weder in dienst en bevond zich met zijn regiment in de nabijheid van Vizelie, toen de Keizer uit Elba terugkwam. Labedoyère voegde zich aanstonds bij hem, woonde den intogt te Grenoble bij en zag zich kort daarna benoemd tot luitenant-generaal en pair van Frankrijk. Na den slag van Waterloo, waar hij met leeuwenmoed streed, snelde hij naar Parijs en verzette zich in eene stormachtige vergadering van de Kamer der Pairs in heftige taal tegen de Bourbons. Na de capitulatie van Parijs volgde hij het leger achter de Loire. Nu vatte hij het voornemen op, om zich naar Amerika te begeven, maar vertoonde zich den 3den Julij nogmaals te Parijs om afscheid te nemen van zijne bloedverwanten. Reeds een half uur na zijne aankomst werd hij in hechtenis genomen en voor den krijgsraad gebragt. Hij verdedigde zich op eene eenvoudige, edele en vaderlandlievende wijze, doch zijne taal vond geen ingang. Hij werd den 15den Augustus ter dood veroordeeld, en de voltrekking van het vonnis had een dag of wat later plaats.
