Labé (Louise Charly), genaamd dame Perrin, eene verdienstelijke Fransche dichteres, geboren te Lyon in 1526, wekte reeds vroeg door hare buitengemeene schoonheid, door hare kennis van vreemde talen en door haar manhaftig karakter de bewondering harer tijdgenooten. Niet tevreden met den roem, dat 'zij beter een wild paard kon beteugelen en vaardiger lans en schild hantéren dan menig ridder, nam zij op 16-jarigen leeftijd, in 1542, deel aan de belegering van Perpignan. Men noemde haar kapitein Loys en hare dapperheid werd door de dichters geprezen. Toen de Dauphijn genoemde belegering opbrak, keerde zij terug naar Lyon en trad er in het huwelijk met Ennemond Perrin, een rijk koopman en touwslager.
Nu wijdde zij zich geheel en al aan de dichtkunst en muziek, en haar huis werd de vergaderplaats van dichters, kunstenaars en geleerden. Zij overleed te Lyon in Maart 1566. De uiteenloopende getuigenissen harer tijdgenooten vermelden eenstemmig, dat zij als kunstenares een hoogen trap van ontwikkeling bereikt had, terwijl zij naar de wijze harer eeuw niet van ligtzinnigheid was vrij te pleiten. Hare gedichten, bestaande uit 3 elegieën, 24 sonnetten en eene allegorie: „Débat de la folie et de l’amour”, kwamen eerst in 1555 te Lyon in het licht, en zijn o. a. in 1824 herdrukt.
