Jermolof (Alexei Petrowitsj), een Russisch veldheer en staatsman, geboren te Moskou den 4den Juni) 1767, trad reeds als kind in dienst bij de lijfwacht, zag zich op zijn 15de jaar tot kapitein bevorderd en onderscheidde zich in Polen, bij de Oostenrijksche armee in Italië en in 1796 in den Caucasus. Onder de regéring van Paul ontving hij zijn ontslag en werd naar Kostroma verbannen, doch na de troonsbeklimming van Alexander I kwam hij weder in dienst, nam deel aan de veldtogten van 1805, 1807 en 1812—1813, en voerde in 1815 bevel over het 2de armeekorps van het Russische leger, hetwelk onder Barclay de Tolly over de grenzen van Frankrijk trok. In 1817 werd hij gouverneur-generaal van de Trans-Caueasische gewesten en opperbevelhebber van het leger in den Caucasus. Tevens ging hij met een aanzienlijken stoet als Russisch ambassadenr naar het Perzische Hof, en na zijn terugkeer in zijn gouvernement zocht hij er den Russischen handel te bevorderen, Duitsche koloniën te stichten en de Europésche beschaving te verspreiden.
Hij tuchtigde de roofgierige Tjetsjenzen, verjoeg den trouweloozen Amalat-Beg en sloeg in 1826 den aanval der Perzen af, die onder Abbas-Mirza den vrede hadden opgezegd. In 1827 viel hij in ongenade en werd door Paskewitsj vervangen. Na dien tijd vestigde hij zich te Moskou, sleet zijne dagen in zijne uitgebreide boekerij, werd in 1831 lid van den krijgsraad, stond in 1865 aan het hoofd der militaire magt in het gouvernement Moskou, en overleed den 23sten April 1861. Hij was in alle opzigten een uitstekend krijgsman. Zijne „Gedenkschriften” werden door Pogodin, — zijne „Aanteekeningen over 1812” door zijn zonen in het licht gegeven (1863).
