Indicium of aanwijzing is een bewijsmiddel in strafzaken, en wèl verstaat men daaronder daadzaken, gebeurtenissen of omstandigheden, welker bestaan en overeenstemming, zoo onderling, als met het misdrijf zelf, klaarblijkelijk aantoonen, dat er misdrijf gepleegd is, en wie het bedreven heeft. Het bestaan der aanwijzingen zelven moet ook bewezen worden door de middelen, die de wet daarvoor aanwijst. De beoordeeling der kracht van bewijs eener aanwijzing ligt in elk geval aan den regter.
Zijn geweten, zegt onze wet, wordt op het ernstigste belast met de inachtneming van de alleruiterste zorgvuldigheid en naauwkeurigheid in dat onderzoek. Zie Bewijs.
Indictie Indictie (De Romeinsche) is de aanzegging van het betalen van belastingen, welke de Romeinen onder Constantijn de Groote om de 15 jaren moesten opbrengen. De indictiën nemen een aanvang met het jaar 313 na Chr. Wanneer men vandaar tot het aanvangsjaar onzer jaartelling terugkeert, vindt men dat dit overeenkomt met het 3de eener indictie. Om nu de indictie van het loopende jaar te berekenen, moet men er 3 bijvoegen en de som door 15 deelen, waarna de rest het getal der indictie aanwijst. Is er geen rest, dan is de indictie = 15. De indictie werd gedurende de middeneeuwen steeds in de openbare stukken vermeld. Het indictiejaar nam een aanvang met den 15den, later met den 1sten September, en eindelijk, volgens eene verordening van den Paus, met den 1sten Januarij.
