Ibn is een Arabisch woord, hetwelk zoon beteekent. Van de merkwaardige mannen, wier naam met Ibn begint, noemen wij:
Ibn-Arabsjah (Achmed), een Arabisch schrijver. Hij overleed te Damascus in 1450 en schreef eene geschiedenis van Timoer (in het Latijn vertaald door Manger en gedrukt te Leeuwarden in 1767—1772), eene verzameling van fabels enz.
Ibn-Batoeta, een vermaard Arabisch reiziger. Hij was geboren in 1302 te Tanger in Marokko, werd opperregter te Delhi, ging als gezant van den Groot-Mogol naar China, reisde in Rusland, Perzië, den Indischen Archipél en het binnenland van Afrika, waar hij zijn togt tot Timboektoe uitstrekte, en keerde na eene afwezigheid van 30 jaar naar zijn vaderland terug, alwaar hij eene belangrijke reisbeschrijving vervaardigde, uitgegeven door Defrémery en Sanguinetti in 1855—1859 in 5 deelen.
Ibn-Coteibah (Aboe Mohammed Abdallah ben-Mussalem), een beroemd Arabisch taalkundige en geschiedschijver.
Hij werd geboren omstreeks het jaar 829 te Merw of Bagdad, schreef 40 werken, van welke een „Handboek der Geschiedenis” in 1850 door Wüstenfeld te Göttingen is uitgegeven , en overleed te Bagdad in 883 of 905.
Ibn-Doreid bekr Mohammed ben-Hasan), een Arabisch dichter, die in 933 te Bagdad overleed. Behalve vele andere dichterlijke werken, schreef hij:
„Alkassi-deh al Maisoereh”, uitgegeven in 1786 door Scheidius te Harderwijk , alsmede een „Genealogisch-etymologisch handboek”, uitgegeven door Wüstenfeld te Göttingen in 1853—1854 in 2 deelen.
Ibn-Faridh of Ibn-al-Faridh (Sjerif-eddinAboe-Hafs Omar ben-Ali), een beroemd Arabisch dichter. Hij werd geboren te Caïro in 1181 en overleed in 1234, en is de vervaardiger van een groot aantal gedichten. Van deze is zijn uitgebreid „Tayïet (het „Arabische Hooglied”)” door Hammer-Purgstal in 1834, een kleiner gedicht door Wallen in 1850, en zijn „Divan” door sjeich Rosjaid-ed-Debah in 1855 te Parijs uitgegeven.
Ibn-Khallikan (Sjems-eddin Aboel-Abbas Ahmed), een Arabisch geschiedschrijver. Hij werd geboren in 1211 te Arbela, bekleedde aanzienlijke regterlijke betrekkingen te Caïro en te Damascus, en overleed in 1281.
Van zijne geschriften zijn de „Vitae illustrium virorum”, onder anderen door Wüstenfeld in 1835—1850 in elf stukken uitgegeven, het belangrijkst.
