Wat is de betekenis van Ibn?

Zie: BIN.

zie Noordelijke Ontwikkelings-Maatschappij.

in Arab. eigennamen: zoon

Arabisch woord voor „zoon”, dat veel voorkomt in de Mohammedaans-Arabische naamgeving.

m. (Arab.) zoon.

het Arabische woord voor „zoon”, dat veel voorkomt in de Mohammedaans-Arabische naamgeving, waar de eigennaam veelal door de naam van de vader gevolgd werd, bijv. al-Hasan ibn Ali. Vaak bracht dan het gebruik mede, dat een persoon bij afkorting alleen met het Ibn aanvangende gedeelte van zijn naam genoemd werd. Soms werd de naam met Ibn...

Ebn (Arab. = zoon), komt veel voor in Arab. eigennamen.

[Ar.] zoon.

[Arab., zoon], gevolgd door de naam van vader of voorvader, in de Arabische wereld een familienaam. In enkele Arabische dialecten is het tot bin geworden. In het Moorse Spanje was de uitspraak aben, zoals blijkt uit de naamsvorm, die aan bekende Spaans-islamitische geleerden in Europa gegeven werd, b.v. Aben Rasjd (verbasterd tot Averroës, kla...

Ibn - (minder goed Ebn) (Arab.), zoon.

arab., ook Ebn, zooveel als Ben, zoon.

Ibn is een Arabisch woord, hetwelk zoon beteekent. Van de merkwaardige mannen, wier naam met Ibn begint, noemen wij: Ibn-Arabsjah (Achmed), een Arabisch schrijver. Hij overleed te Damascus in 1450 en schreef eene geschiedenis van Timoer (in het Latijn vertaald door Manger en gedrukt te Leeuwarden in 1767—1772), eene verzameling van fabels enz. Ibn...

hetzelfde woord als aben, ebn of ben, dat •zoon” beteekent, is bet aanvangswoord in den naam van een aantal arabische personen. De meest bekenden volgen hieronder.